Boeing B-52H
Boeing B-52H
"Stratofortress","BUFF" czyli Big Ugly Fat Fellow (wielki, brzydki,tłusty koleś), "Old Hammer""BBB(Bad-Big-Beautiful)"
U naszych południowych sąsiadów zagościły na dobre fortece stratosferyczne. Od 2010 roku rokrocznie na "Dni NATO" do Ostrawy i na tegoroczny słowacki SIAF, Baza Lotnicza w Barksdale stan Luisiana wysyła swoje samoloty nad teren byłego Układu Warszawskiego tym razem w misję pokojową. Lot trwał 14 godzin z międzylądowaniem w Anglii.
Samolot budzi postrach swoim wyglądem i wielkością. Odgłos pracujących silników,przypominający świst, kłęby dymu wydobywające się z ośmiu dysz silników, majestatyczne manewry i złudzenie małej prędkości samolotu spowodowanej wielkością samolotu robi na wszystkich wrażenie.
Okolicznościowe napisy jakie pojawiły się podczas tych wizyt informują, że na pokładzie maszyn przebywali dowódcy czescy i słowaccy.
Przednią część dziobu stanowi nosek unoszony do góry osłaniający radary bombardierski i nawigacyjny i urządzenia walki radioelektronicznej. W wystającej poza obrys nosa obudowie przed środkowym oknem kabiny znajdują się urządzenia do emisji sygnałów zagłuszających. W podobnych osłonach bezpośrednio za dziobem po jego obu stronach, znajdują się anteny systemu zakłócającego, a poniżej w bliźniaczych osłonach znalazły swoje miejsce dwie kamery systemu do obserwacji terenu.
Litery BD to znaki bazy Barksdale
Nad nimi godło i przynależność samolotu do AFRC czyli Air Force Reserve Command
W ogonie kiedyś znajdowało się stanowisko sześciolufowego działka pokładowego Vulcan kal. 20 mm , a nad nim osłony radarów kierowania ogniem.
93.. Dywizjon Bombowy z Barksdale, znany też jako „Scalp Hunters”, wykonuje zadania związane z precyzyjnymi uderzeniami konwencjonalnymi, zostawiając te związane z atakami jądrowymi w wyłącznej gestii sił regularnych. Precyzję uderzeń zapewnia zasobnik celowniczy Litening II zamocowany pod skrzydłem.
Samolot osiąga pułap ponad 15000 metrów,zasięg 14380 km (bez tankowania w locie) i może lecieć z prędkością do 960 km/h.
Załogę stanowi pięć osób: pilot I, pilot II, nawigator, operator radaru, operator urządzeń WRE. Na zdjęciu kabina pilotów, poniżej fotele katapultowe, które według mnie nie zapewniają żadnych wygód podczas wielogodzinnych misji.
Kabina zrobiona jest w standardzie lat 60-tych. Konkretnie ten egzemplarz samolotu był wyprodukowany w 1960 roku!
Dźwignie sterowania ciągiem ośmiu silników i koło trymera steru wysokości.
Podwozie typu jednotorowego. Cztery identyczne zespoły podwozia głównego plus na końcach skrzydeł pojedyncze koła pomocnicze. W przypadku wiatru bocznego przy lądowaniu wszystkie koła podwozia głównego mogą być przekręcone o pewien kąt od osi samolotu w celu przeciwdziałania znoszeniu samolotu z pasa.
Samolot do wytracenia prędkości używa spadochronu hamującego, silniki nie posiadają odwracaczy ciągu.
Komora bombowa dla uzbrojenia konwencjonalnego.
BUFF wzbudził we mnie po raz kolejny szacunek dla amerykańskiej myśli technicznej z przed pół wieku i strach przed tym co mogło nastąpić podczas konfrontacji dwóch mocarstw. Mam nadzieję, że w przyszłości B-52 zagoszczą na polskim niebie...
"Stratofortress","BUFF" czyli Big Ugly Fat Fellow (wielki, brzydki,tłusty koleś), "Old Hammer""BBB(Bad-Big-Beautiful)"
U naszych południowych sąsiadów zagościły na dobre fortece stratosferyczne. Od 2010 roku rokrocznie na "Dni NATO" do Ostrawy i na tegoroczny słowacki SIAF, Baza Lotnicza w Barksdale stan Luisiana wysyła swoje samoloty nad teren byłego Układu Warszawskiego tym razem w misję pokojową. Lot trwał 14 godzin z międzylądowaniem w Anglii.
Samolot budzi postrach swoim wyglądem i wielkością. Odgłos pracujących silników,przypominający świst, kłęby dymu wydobywające się z ośmiu dysz silników, majestatyczne manewry i złudzenie małej prędkości samolotu spowodowanej wielkością samolotu robi na wszystkich wrażenie.
Okolicznościowe napisy jakie pojawiły się podczas tych wizyt informują, że na pokładzie maszyn przebywali dowódcy czescy i słowaccy.
Przednią część dziobu stanowi nosek unoszony do góry osłaniający radary bombardierski i nawigacyjny i urządzenia walki radioelektronicznej. W wystającej poza obrys nosa obudowie przed środkowym oknem kabiny znajdują się urządzenia do emisji sygnałów zagłuszających. W podobnych osłonach bezpośrednio za dziobem po jego obu stronach, znajdują się anteny systemu zakłócającego, a poniżej w bliźniaczych osłonach znalazły swoje miejsce dwie kamery systemu do obserwacji terenu.
Litery BD to znaki bazy Barksdale
Nad nimi godło i przynależność samolotu do AFRC czyli Air Force Reserve Command
W ogonie kiedyś znajdowało się stanowisko sześciolufowego działka pokładowego Vulcan kal. 20 mm , a nad nim osłony radarów kierowania ogniem.
93.. Dywizjon Bombowy z Barksdale, znany też jako „Scalp Hunters”, wykonuje zadania związane z precyzyjnymi uderzeniami konwencjonalnymi, zostawiając te związane z atakami jądrowymi w wyłącznej gestii sił regularnych. Precyzję uderzeń zapewnia zasobnik celowniczy Litening II zamocowany pod skrzydłem.
Samolot osiąga pułap ponad 15000 metrów,zasięg 14380 km (bez tankowania w locie) i może lecieć z prędkością do 960 km/h.
Załogę stanowi pięć osób: pilot I, pilot II, nawigator, operator radaru, operator urządzeń WRE. Na zdjęciu kabina pilotów, poniżej fotele katapultowe, które według mnie nie zapewniają żadnych wygód podczas wielogodzinnych misji.
Kabina zrobiona jest w standardzie lat 60-tych. Konkretnie ten egzemplarz samolotu był wyprodukowany w 1960 roku!
Dźwignie sterowania ciągiem ośmiu silników i koło trymera steru wysokości.
Podwozie typu jednotorowego. Cztery identyczne zespoły podwozia głównego plus na końcach skrzydeł pojedyncze koła pomocnicze. W przypadku wiatru bocznego przy lądowaniu wszystkie koła podwozia głównego mogą być przekręcone o pewien kąt od osi samolotu w celu przeciwdziałania znoszeniu samolotu z pasa.
Samolot do wytracenia prędkości używa spadochronu hamującego, silniki nie posiadają odwracaczy ciągu.
Komora bombowa dla uzbrojenia konwencjonalnego.
BUFF wzbudził we mnie po raz kolejny szacunek dla amerykańskiej myśli technicznej z przed pół wieku i strach przed tym co mogło nastąpić podczas konfrontacji dwóch mocarstw. Mam nadzieję, że w przyszłości B-52 zagoszczą na polskim niebie...