Jak-28PP "pod lupą"
Jakowlew Jak-28PP
Pastanowszczik Pomiech(samolot walki radioelektronicznej),nazw."Pepesznik"
kod NATO: Brewer-E
Prezentowany egzemplarz znajduje się w kolekcji muzeum lotnictwa w Mińsku na Białorusi. Samolot ten będący na wyposażeniu 151 Awiacjonnego Połka Radioelektronnoj Borby latał nad Polską!
Pułk powstał w 1984 roku w Brzegu(Polska), a w 1989 roku przeniósł się na Białoruś na lotnisko w Szczucinie. Maszyna wyprodukowana w niewielkiej jak na standardy radzieckie ilości 84 egzemplarzy była nieodzowna dla osłony grupy atakujących bombowców. Dzięki zainstalowaniu w komorze bombowej "speckontenera" z aparaturą "Bukiet"i "Fasol" zakłócającą pracę radarów przeciwnika , samoloty bojowe były w stanie wtargnąć w kontrolowaną przestrzeń i wykonać atak.
Samolot ma załogę dwuosobową, przed pilotem siedzi na fotelu wyrzucanym nawigator - operator stacji zakłócających(luk wejściowy, odchylany w bok znajduje się nad jego głową)
Owiewka kabiny składa się z dwóch powierzchni z szybami JaZP-1, krytykowanymi przez pilotów z racji występowania paralaksy między nimi , co utrudniało lądowanie.Pod kabiną owiewka anteny stacji "Siren"
Oszklony dziób samolotu, miejsce pracy nawigatora. Przed oszkleniem anteny stacji "Siren" i systemu SOD-57D. W lancy przedniej odbiornik ciśnień powietrza.
Na skrzydle zabudowana gondola silnika R11AF2-300 z regulowanym naddźwiękowym stożkiem wlotowym i dopalaczem. Co pozwalało na osiąganie prędkości do 1725 km/h na wys. 12500 metrów.Za silnikiem zabudowany na skrzydle zbiornik paliwa. 
Podwozie jednotorowe, koła o wymiarach 660x200, przed tylnym podwoziem luk bombowy ze "speckontenerem"
Nad brzechwą stabilizującą, zaczepy do przyspieszaczy startowych.
Dodatkowe zespoły podporowe podwozia , na końcach skrzydeł,o wymiarach 310x135 mm.
Zakończenie kadłuba to pojemnik na spadochron hamujący o pow. 25 metrów kw.Na pojemniku antena SOD-57M
Anteny stacji "Sirena-3", przeznaczonej dla samoobrony samolotu.
Pod skrzydłem zasobnik dla 16-tu niekierowanych rakiet S-5P, służących do pasywnego zakłócania radarów przeciwnika. Każda rakieta wystrzeliwana z wyrzutni zawiera pakiet metalizowanych dipoli, które wytwarzają chmurę dipoli(zakłóceń)przed samolotem. Na końcach skrzydeł lance z masa przeciwflatterową. 
Samolot WRE lotnictwa Armii Radzieckiej od lat 70-tych pełnił ważną rolę na każdych ćwiczeniach UW. Przetrwał do lat 90-tych i został wyparty przez nieliczne SU-24MP.
Nie brał udziału w żadnym z konfliktów, ale przy współdziałaniu kilku takich samolotów wyposażonych w różne typy stacji SPS(wchodzących w skład systemu "Bukiet" sps-22,33,44,55) skutecznie zakłócał prawie wszystkie radary NATO, co czyniło go groźną bronią, mimo że bezpośrednio nie uczestniczył w ataku.
Pastanowszczik Pomiech(samolot walki radioelektronicznej),nazw."Pepesznik"
kod NATO: Brewer-E
Prezentowany egzemplarz znajduje się w kolekcji muzeum lotnictwa w Mińsku na Białorusi. Samolot ten będący na wyposażeniu 151 Awiacjonnego Połka Radioelektronnoj Borby latał nad Polską!Pułk powstał w 1984 roku w Brzegu(Polska), a w 1989 roku przeniósł się na Białoruś na lotnisko w Szczucinie. Maszyna wyprodukowana w niewielkiej jak na standardy radzieckie ilości 84 egzemplarzy była nieodzowna dla osłony grupy atakujących bombowców. Dzięki zainstalowaniu w komorze bombowej "speckontenera" z aparaturą "Bukiet"i "Fasol" zakłócającą pracę radarów przeciwnika , samoloty bojowe były w stanie wtargnąć w kontrolowaną przestrzeń i wykonać atak.
Samolot ma załogę dwuosobową, przed pilotem siedzi na fotelu wyrzucanym nawigator - operator stacji zakłócających(luk wejściowy, odchylany w bok znajduje się nad jego głową)Owiewka kabiny składa się z dwóch powierzchni z szybami JaZP-1, krytykowanymi przez pilotów z racji występowania paralaksy między nimi , co utrudniało lądowanie.Pod kabiną owiewka anteny stacji "Siren"Oszklony dziób samolotu, miejsce pracy nawigatora. Przed oszkleniem anteny stacji "Siren" i systemu SOD-57D. W lancy przedniej odbiornik ciśnień powietrza.Na skrzydle zabudowana gondola silnika R11AF2-300 z regulowanym naddźwiękowym stożkiem wlotowym i dopalaczem. Co pozwalało na osiąganie prędkości do 1725 km/h na wys. 12500 metrów.Za silnikiem zabudowany na skrzydle zbiornik paliwa. Podwozie jednotorowe, koła o wymiarach 660x200, przed tylnym podwoziem luk bombowy ze "speckontenerem"Nad brzechwą stabilizującą, zaczepy do przyspieszaczy startowych.Dodatkowe zespoły podporowe podwozia , na końcach skrzydeł,o wymiarach 310x135 mm.Zakończenie kadłuba to pojemnik na spadochron hamujący o pow. 25 metrów kw.Na pojemniku antena SOD-57MAnteny stacji "Sirena-3", przeznaczonej dla samoobrony samolotu.Pod skrzydłem zasobnik dla 16-tu niekierowanych rakiet S-5P, służących do pasywnego zakłócania radarów przeciwnika. Każda rakieta wystrzeliwana z wyrzutni zawiera pakiet metalizowanych dipoli, które wytwarzają chmurę dipoli(zakłóceń)przed samolotem. Na końcach skrzydeł lance z masa przeciwflatterową. Samolot WRE lotnictwa Armii Radzieckiej od lat 70-tych pełnił ważną rolę na każdych ćwiczeniach UW. Przetrwał do lat 90-tych i został wyparty przez nieliczne SU-24MP.
Nie brał udziału w żadnym z konfliktów, ale przy współdziałaniu kilku takich samolotów wyposażonych w różne typy stacji SPS(wchodzących w skład systemu "Bukiet" sps-22,33,44,55) skutecznie zakłócał prawie wszystkie radary NATO, co czyniło go groźną bronią, mimo że bezpośrednio nie uczestniczył w ataku.